MCS-kindjes :)
Door: mirjamdevisser
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
03 Maart 2011 | India, Pālampur
ieve lieve allemaal :)
Met nog maar anderhalve week te gaan (help, de tijd gaat zo hard hier.. snik) ben ik eigenlijk al een beetje laat met deze email/blog, zeker aangezien ik eigenlijk al vanaf dag 1 hier overtuigd ben dat ik dit ‘moet’ doen.
Maar wacht, laat ik bij ‘t begin beginnen..
Zes weken geleden ben ik begonnen op mijn projecten, ‘s ochtends werk ik op de Lohna School met basisschool kinderen, en ‘s middags werk ik op de Mentally Challenged School, afgekort de MCS, met geestelijk beperkte kinderen.
En nou, ik zou jullie zo graag een dagje over laten vliegen om jullie de kinderen van de MCS te laten ontmoeten, en ik weet zeker dat jullie ze stuk voor stuk in jullie hart zouden sluiten.
Ik zou jullie dan voor kunnen stellen aan mijn kleine Aman van 9, die elke middag weer naar ‘t hek komt klossen met zijn 2 maten te grote schoenen (die hij dan ook altijd verliest tijdens voetbal), en aan Rohit die ieder danspasje van elke videoclip haarfijn weet te imiteren. Of aan Golu, ons kleine vriendje dat er altijd vandoor gaat met de bal om extra aandacht te krijgen, aandacht die hij van zijn ouders niet krijgt, zij hebben hem in de twee jaar dat hij op de MCS woont nog geen enkele keer bezocht.. Of aan Pardeep, wiens vader vorig jaar overleden is en wiens broer ook geestelijk beperkt is, maar nooit educatie zal krijgen aangezien zijn moeder niet genoeg geld heeft om beide kinderen naar school te kunnen laten gaan.
Ieder kind hier heeft zijn eigen verhaal, en ieder kind hier is al bevoorrecht dat ze uberhaupt naar school kunnen. Er zijn duizenden kinderen hier in dit land, die net als Pardeeps broer, deze kans nooit zullen krijgen.
In de ochtend krijgen er 36 kinderen ‘les’ op deze school. De lessen worden ondersteund door 2 leraren, maar het zijn vooral de vrijwilligers die hier het verschil voor de kinderen maken. Door een op een les te krijgen, leren deze kinderen de basis van de engelse taal, rekenen, en vooral ook zichzelf te verzorgen. In de middag zijn er slechts nog de 14 kinderen die permanent verblijven op de school, wiens gezinnen te ver weg wonen of die thuis niet geaccepteerd worden.
De school is ooit begonnen met Damini, het schoolhoofd, die haar geestelijk beperkte broer wilde onderwijzen, en in de loop der jaren zijn er steeds meer kinderen gekomen, Damini doet dit alles zonder hulp van de overheid, en heeft zelfs een baan die zij aangeboden kreeg om voor een door de overheid bestuurde school te werken afgewezen voor deze kinderen, wat hier in India gelijk staat aan het afwijzen van elke vorm van zekerheid voor de toekomst.
Dankzij eerdere donaties en de hulp van vrijwilligers kan ze deze kinderen in basis levensonderhoud voorzien. Toch is niet alles zo mooi als het lijkt, de kinderen lopen vrijwel elke dag in dezelfde kleren, kleren met gaten en schoenen die te groot zijn.. Speelgoed is er (vrijwel) niet, en afgezien van hun eigen bed bezitten de kinderen hier niet veel. (Behalve een heel groot hart dan, en een glimlach die iedereen zal doen smelten..)
Eerdere donaties hebben bijvoorbeeld een machine opgeleverd, waarmee de kinderen aluminium borden en schaaltjes kunnen maken, en waarmee ze door dit te verkopen, uiteindelijk leren in hun eigen onderhoud te voorzien. Een andere vrijwilligster heeft vandaag geld gedoneerd voor 2 computers, waarop de kinderen typles kunnen krijgen.
Ook ik wil jullie vragen mij te helpen deze kinderen te helpen.. Naar mijn idee is er niemand die het meer verdienen dan zij, en ik weet zeker dat als ik jullie ze kon laten zien, jullie er net zo over zouden denken. Ik wil jullie vragen om een donatie, en wat voor ons een klein bedrag is om te missen (voor mij bijvoorbeeld een paar schoenen minder ;) ) kan hier een wereld van verschil betekenen..
Dit is geen collecte waarbij je niet weet hoeveel er naar het goede doel gaat en hoeveel er in eigen zak gestoken word, dit is mijn woord dat al het geld rechtstreeks gaat naar daar waar het thuis hoort.. de kinderen. Ik wil jullie dan ook vragen het geld uiterlijk woensdag 9 maart over te maken, zodat ik donderdag 10 maart met Damini kan overleggen waar het geld uiteindelijk aanbesteed wordt.. (Ze heeft me gevraagd eerst een bedrag te kunnen noemen, zodat ze naar aanleiding van dat bedrag kan aangeven wat handig kan zijn, al blijft het uiteindelijk mijn (en dus onze) beslissing wat we voor het geld kopen..)
Mijn rekeningnummer is 8676052 ten name van M.A de Visser te Heerhugowaard. Zouden jullie erbij willen vermelden dat dit geld voor de MCS is, zodat ik duidelijk een overzicht kan maken?
Namens de kinderen alvast superbedankt en heel veel liefs van mij!!
Mirjam
Ps: Het bankrekeningnummer is gewijzigd naar het juistenummer
Met nog maar anderhalve week te gaan (help, de tijd gaat zo hard hier.. snik) ben ik eigenlijk al een beetje laat met deze email/blog, zeker aangezien ik eigenlijk al vanaf dag 1 hier overtuigd ben dat ik dit ‘moet’ doen.
Maar wacht, laat ik bij ‘t begin beginnen..
Zes weken geleden ben ik begonnen op mijn projecten, ‘s ochtends werk ik op de Lohna School met basisschool kinderen, en ‘s middags werk ik op de Mentally Challenged School, afgekort de MCS, met geestelijk beperkte kinderen.
En nou, ik zou jullie zo graag een dagje over laten vliegen om jullie de kinderen van de MCS te laten ontmoeten, en ik weet zeker dat jullie ze stuk voor stuk in jullie hart zouden sluiten.
Ik zou jullie dan voor kunnen stellen aan mijn kleine Aman van 9, die elke middag weer naar ‘t hek komt klossen met zijn 2 maten te grote schoenen (die hij dan ook altijd verliest tijdens voetbal), en aan Rohit die ieder danspasje van elke videoclip haarfijn weet te imiteren. Of aan Golu, ons kleine vriendje dat er altijd vandoor gaat met de bal om extra aandacht te krijgen, aandacht die hij van zijn ouders niet krijgt, zij hebben hem in de twee jaar dat hij op de MCS woont nog geen enkele keer bezocht.. Of aan Pardeep, wiens vader vorig jaar overleden is en wiens broer ook geestelijk beperkt is, maar nooit educatie zal krijgen aangezien zijn moeder niet genoeg geld heeft om beide kinderen naar school te kunnen laten gaan.
Ieder kind hier heeft zijn eigen verhaal, en ieder kind hier is al bevoorrecht dat ze uberhaupt naar school kunnen. Er zijn duizenden kinderen hier in dit land, die net als Pardeeps broer, deze kans nooit zullen krijgen.
In de ochtend krijgen er 36 kinderen ‘les’ op deze school. De lessen worden ondersteund door 2 leraren, maar het zijn vooral de vrijwilligers die hier het verschil voor de kinderen maken. Door een op een les te krijgen, leren deze kinderen de basis van de engelse taal, rekenen, en vooral ook zichzelf te verzorgen. In de middag zijn er slechts nog de 14 kinderen die permanent verblijven op de school, wiens gezinnen te ver weg wonen of die thuis niet geaccepteerd worden.
De school is ooit begonnen met Damini, het schoolhoofd, die haar geestelijk beperkte broer wilde onderwijzen, en in de loop der jaren zijn er steeds meer kinderen gekomen, Damini doet dit alles zonder hulp van de overheid, en heeft zelfs een baan die zij aangeboden kreeg om voor een door de overheid bestuurde school te werken afgewezen voor deze kinderen, wat hier in India gelijk staat aan het afwijzen van elke vorm van zekerheid voor de toekomst.
Dankzij eerdere donaties en de hulp van vrijwilligers kan ze deze kinderen in basis levensonderhoud voorzien. Toch is niet alles zo mooi als het lijkt, de kinderen lopen vrijwel elke dag in dezelfde kleren, kleren met gaten en schoenen die te groot zijn.. Speelgoed is er (vrijwel) niet, en afgezien van hun eigen bed bezitten de kinderen hier niet veel. (Behalve een heel groot hart dan, en een glimlach die iedereen zal doen smelten..)
Eerdere donaties hebben bijvoorbeeld een machine opgeleverd, waarmee de kinderen aluminium borden en schaaltjes kunnen maken, en waarmee ze door dit te verkopen, uiteindelijk leren in hun eigen onderhoud te voorzien. Een andere vrijwilligster heeft vandaag geld gedoneerd voor 2 computers, waarop de kinderen typles kunnen krijgen.
Ook ik wil jullie vragen mij te helpen deze kinderen te helpen.. Naar mijn idee is er niemand die het meer verdienen dan zij, en ik weet zeker dat als ik jullie ze kon laten zien, jullie er net zo over zouden denken. Ik wil jullie vragen om een donatie, en wat voor ons een klein bedrag is om te missen (voor mij bijvoorbeeld een paar schoenen minder ;) ) kan hier een wereld van verschil betekenen..
Dit is geen collecte waarbij je niet weet hoeveel er naar het goede doel gaat en hoeveel er in eigen zak gestoken word, dit is mijn woord dat al het geld rechtstreeks gaat naar daar waar het thuis hoort.. de kinderen. Ik wil jullie dan ook vragen het geld uiterlijk woensdag 9 maart over te maken, zodat ik donderdag 10 maart met Damini kan overleggen waar het geld uiteindelijk aanbesteed wordt.. (Ze heeft me gevraagd eerst een bedrag te kunnen noemen, zodat ze naar aanleiding van dat bedrag kan aangeven wat handig kan zijn, al blijft het uiteindelijk mijn (en dus onze) beslissing wat we voor het geld kopen..)
Mijn rekeningnummer is 8676052 ten name van M.A de Visser te Heerhugowaard. Zouden jullie erbij willen vermelden dat dit geld voor de MCS is, zodat ik duidelijk een overzicht kan maken?
Namens de kinderen alvast superbedankt en heel veel liefs van mij!!
Mirjam
Ps: Het bankrekeningnummer is gewijzigd naar het juistenummer
-
03 Maart 2011 - 15:28
Je Ouders:
He mirjam, helemaal te gek zo'n aktie. Goed te lezen dat je dit nu nog doet. Wij maken snel geld over naar je rekening daar zit dat geld van die opa dan ook bij.
Dikke kussen van ons. -
03 Maart 2011 - 16:51
Je Ouders:
Voor iedereen die deze blog leest. Het rekeningnummer moet zijn 8676052. Onze mirjam is een nulletje vergeten. Wij maken een bedragje met wat nulletjes over. -
08 Maart 2011 - 15:22
Anita:
Hey zusje =)
Nog een klein weekje en dan zien we je weer =) Jee! =) Zo te lezen heb je het nog steeds erg naar je zin daar. Ik begrijp ook best dat het lastig wordt om dat achter te laten. Maar gelukkig heb je een manier gevonden om iets moois voor ze te doen =) Dan kan je straks ook iets blijvends achterlaten daar. Wat je ook verzint, ik weet zeker dat ze er erg blij mee zullen zijn!
Als je terug bent zal ik vertellen van "mijn" kindjes, ik heb namelijk afgelopen weekend mijn eerste stageweekend gehad! Dat was erg vermoeiend maar ook erg leuk! Ik ga er zo even een verslagje van schrijven zodat ze alles aan hun ouders kunnen laten lezen. Zijn die ook weer blij =)
Geniet nog even en tot volgende week!
Dikke kus van je zus -
08 Maart 2011 - 20:28
Welmoet Huizing:
Hoi Mirjam!
Op de valreep je reisverslagen onder ogen gekregen! (je vader wet wel hoe ie geld bij mekaar kan bedelen :-)
Leuk om te lezen wat je allemaal meegemaakt en gedaan hebt; wat een geweldige ervaring!
Geniet nog even van je laatste dagen daar, goede reis terug en tot ziens in (koud) Nederland (dat zal wel weer even wennen zijn!)
Groetjes,
Paul en Welmoet Huizing -
09 Maart 2011 - 09:35
Ingrid:
Hi zusje, heel erg boeiend allemaal! Ik blijf het
maar stoer vinden :) succes nog met het afscheid nemen, daar zijn wij toch niet echt de beste in :D ik zie je snel weer! Kus ING -
09 Maart 2011 - 12:28
Erna:
hoi Mirjam
Vanuit obdam hebben we op de valreep nog wat overgemaakt dus dat zou er morgen op moeten staan. We lazen het een beetje te laat sorry.
Leuk dat je zo begaan bent met de kinderen daar. Je zal ze missen als je weer hier bent.
Nou de laatste paar dagen zullen erg snel voor je gaan denk ik.
Alvast een goede reis.
groetjes van iedereen uit obdam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
